Drukke week

Heee allemaal,

Vorige week hadden we een hele drukke week. We hadden natuurlijk elke middag onze service in de huizen voor gehandicapten en in de ochtend hadden we Arabische lessen en we hadden onze test ik was natuurlijk een van de slechste. Het is zo moeilijk donderdag hebben we trouwens weer een toets en het is weer belachelijk veel wat we moeten leren: het werkwoord to have, adjectives, about family and people (zus, broer, meisje, jongen ect), prepastions (mine, yours ect) en dan nog vocabulair en dat allemaal in Arabsisch!
Bijna elke avond hadden we iets te doen: dinsdag gingen we naar het sportcentrum, woensdag was de verjaardag van Amelie (een meisje van onze groep) en we gingen met zijn alle naar een karaokebar, iedereen kon zo goed zingen niet normaal.
Donderdag waren we uitgenodigd bij het restaurant van Sheik Walid. Zijn familie heeft een heel mooi familiehuis en van dat familiehuis hebben ze een restaurant gemaakt wat vooral beroemd is om zijn pannenkoeken en kip schijnt daar het beste te zijn in heel Beiroet en omstreken.
Wij vonden Sheik Walid een beetje onbeleefd omdat hij de hele tijd aan het praten was en hij liet merken dat hij het vervelend vond als wij praten. Hij was de hele tijd aan het praten over liefde dat liefde zo belangrijk was maar op hetzelfde moment snouwde hij de ober zo erg af! Om de twee zinnen zei hij: I love you I love you, you are everything, you are paradise. My house is nothing my car is nothing, my money is nothing you are everything. Je kon gewoon zien en voelen dat hij het niet meende. Aan het eind zei hij ook hoeveel het allemaal kosten en hij zei hoeveel fooi hij gaf en dat was echt een van de raarste dingen ever. We zaten ongeveer 5uur aan tafel en hij was de hele tijd aan het woord en wij vielen bijna inslaap. Een meisje, Lettie viel echt in slaap op de wc.
De volgende dag hadden we ons house and welcomingsparty er waren iets van 80 mensen waarvan we de helft niet kende omdat we een facebookpagina hadden aangemaakt met bring a friend and a bottle. Gelukkig hadden nu meer mensen die moeite deden omzich naar het thema om te kleden. Het feest was erg geslaagd, het huis was nog helemaal heel!
De volgende dag gingen we met Doctor Isaah (hij is een soort vader van ons en woont 2 minuten van ons vandaan) naar zijn huis in de bergen en sommige Libanese vrienden gingen ook mee. Het was heel rustgevend en kalm en er was een onspannende sfeer. Daar hebben we ook geslapen.
De volgende dag gingen we naar de zee, je kan het niet echt een strand noemen omdat er alleen maar rotsen waren maar het was zo mooi je zag Beiroet in de baai liggen. Het was heel warm en het water was heerlijk.
Maandag hadden we een uitnodiging bij Patrick een hele aardig man hij is ook in de Orde. Hij heeft een heel mooi appartment met uitzicht op een van de baaien van Beiroet. Er was heel veel eten over dus zijn vrouw gaf ons al het eten dat over was! Wat echt geweldig is omdat wij hier zo tekort hebben aan geld. We kopen altijd het goedkoopste van het goedkoopste en we eten geen vlees of kaas omdat het te duur is. Een echt studentenleven dus.
Het werken met gehandicapten gaat steeds beter en je begint ze echt te begrijpen en van ze te houden wat helemaal niet moeilijk is eigenlijk omdat ze zo lief zijn, de meeste zijn gewoon grote baby’s. Vooral het werken in Antilias is geweldig omdat deze jongens meer actief zijn en meer snappen dat jij hier bent voor hun. Ze zijn zo blij je te zien en ze dansen 2uur lang met je. Wat erg grappig is omdat de jongens allemaal met een meisje willen dansen en soms staan er 10 jongens om je heen die allemaal met je willen dansen en heel jaloers kunnen worden.
De girls from Deir el Kamar zijn ook gewelig ze zijn er veel beter aan toe dan in de twee andere huizen en dat merk je vooral op de manier waarop ze met je communiceren.
Nu moet ik echt beginnen met leren voor mijn Arabisch anders wordt het dezelfde of erger faal dan vorige week..

Heel veel liefs, xxxxx