De eerste werkweek
Door: Caroline
03 Oktober 2011 | Libanon, Beiroet
Lieve Allemaal,
Ben hier al helemaal ingeburgerd; ik maak beloftes maar ik kom ze niet na. Really TIL (Take it Lebanese) Sorry dat ik zolang niet heb geschreven.
Ik begin mijn verhaal maar bij vorig weekend. Vrijdag werden we uitgenodigd door een vriend van ons Fabio om naar zijn concert te gaan. Zijn bend is nog maar een jaar bij elkaar maar al veel mensen hebben van ze gehoorden ze zijn echt heel goed. Veel mensen omschrijven ze als Coldplay van Libanon.
Zaterdag gingen we naar een dorpsfestival toe dat elk jaar gegeven wordt om meer geld op te halen voor de dorpskerk. Er was vuurwerk en er waren mensen die gingen jongleren met vuur. Wij hadden een perfecte plek want wij waren uitgenodigd door een oom van vrienden van ons en hij heeft een huis recht tegenover de kerk en het vuurwerk werd daar afgeschoten. Daarna hadden we een amazing dinner. Er waren traditionele Libanese dansers en er was een kleine bend. Wij dansten heel wat af die avond.
Na het weekend begon onze service in Deir el Salib en onze Arabische lessen. Voor alle mensen die niet weten wat ik precies doe in Libanon: ik ben hier met de orde van Malta dat is een internationale katholieke organisatie die zich vooral inzet voor arme en gehandicapten mensen.
Wij werken in Deir el Salib op een verdieping die Sint Dominiq heet het is eigenlijk de kelder van het gebouw. De verdieping bestaat uit een gang met aan de linkerkant verschillende kamers met bedden en aan de rechterkant kasten en achter de kasten wasmachines en keukens. Aan het eind van de gang heb je een gezamelijke kamer waar de ‘grote jongens’ zitten. In -5 heb je ongeveer zestig jongens tussen de 9 en 65 jaar en per shift heb je vier mensen die voor alle zestig mannen zorgen. De conclusie is dus dat deze jongens geen aandacht krijgen en de hele dag voor hun uitzitten te staren en de hele tijd op en neer zitten te bewegen omdat ze zich vervelen. Sommige beperkte kunnen niet eens zitten ze liggen de hele tijd in hun bed en kijken naar het plafond. De begeleiders doen alles wat ze kunnen om deze mensen aandacht en liefde te geven maar het zijn er zo weinig dat dat niet altijd mogelijk is en daarom zijn wij hier.
Sommige jongens waren naar de zomerkampen geweest en ze herkende ons toen we daar aankwamen. Ze renden naar je toe en knuffelde je ze waren zo blij om ons te zien en dat maakt jezelf ook heel erg blij. Wat wij vooral deze week met de boys gedaan hebben is ze naar een andere zaal brengen waar het rustiger is en waar ze kunnen spelen ook zijn we met een paar beperkten naar buiten gegaan. Dat vooral vonden ze geweldig ze wouden niet meer terug.
De volgende dag hadden we arabische les. Het is echt een hele moeilijke taal het is zo anders dan de Europese talen. De vrouw die de lessens geeft is heel grappig ze zegt de hele tijd swee swee (beetje bij beetje) en ze lacht om haar eigen grappen die meestal helemaal niet zo grappig zijn.
De dagindeling ziet er zo uit: ’s morgens arabische les en ’s middags (3 x per week) naar Deir el Salib en de andere middagen gaan we naar Antilias en Deir el Kamar dat zijn ook gehandicaptenhuizen en een keer per week ’s avonds gaan we naar een fitnesscentrum.
Zaterdagavond zijn we naar een PC- party geweest en het thema was: the first of your class, iedereen moest zich dus verkleeden als nerds. Wij zagen er echt heel grappig uit allemaal maar toen we aankwamen bij de party was niemand verkleed volgens het thema wij schamde ons kapot. Maar het werd toch nog een te gekke avond.
Morgen heb ik een arabische test, elke week hebben we een test om ons echt volledig te concentreren op het Arabisch. Heb alleen nog niks gedaan, just like in school starting the evening before :)
Deze week hebben we ons house and welcomes party en het thema is dead seleberties heeft iemand nog suggesties voor me?
Take care .. Yella bye!
Veel Liefs Caroline
ps: Je kan me ook volgen op de blog van onze groep de site is:
http://projectcaravan.blogspot.com/
Ben hier al helemaal ingeburgerd; ik maak beloftes maar ik kom ze niet na. Really TIL (Take it Lebanese) Sorry dat ik zolang niet heb geschreven.
Ik begin mijn verhaal maar bij vorig weekend. Vrijdag werden we uitgenodigd door een vriend van ons Fabio om naar zijn concert te gaan. Zijn bend is nog maar een jaar bij elkaar maar al veel mensen hebben van ze gehoorden ze zijn echt heel goed. Veel mensen omschrijven ze als Coldplay van Libanon.
Zaterdag gingen we naar een dorpsfestival toe dat elk jaar gegeven wordt om meer geld op te halen voor de dorpskerk. Er was vuurwerk en er waren mensen die gingen jongleren met vuur. Wij hadden een perfecte plek want wij waren uitgenodigd door een oom van vrienden van ons en hij heeft een huis recht tegenover de kerk en het vuurwerk werd daar afgeschoten. Daarna hadden we een amazing dinner. Er waren traditionele Libanese dansers en er was een kleine bend. Wij dansten heel wat af die avond.
Na het weekend begon onze service in Deir el Salib en onze Arabische lessen. Voor alle mensen die niet weten wat ik precies doe in Libanon: ik ben hier met de orde van Malta dat is een internationale katholieke organisatie die zich vooral inzet voor arme en gehandicapten mensen.
Wij werken in Deir el Salib op een verdieping die Sint Dominiq heet het is eigenlijk de kelder van het gebouw. De verdieping bestaat uit een gang met aan de linkerkant verschillende kamers met bedden en aan de rechterkant kasten en achter de kasten wasmachines en keukens. Aan het eind van de gang heb je een gezamelijke kamer waar de ‘grote jongens’ zitten. In -5 heb je ongeveer zestig jongens tussen de 9 en 65 jaar en per shift heb je vier mensen die voor alle zestig mannen zorgen. De conclusie is dus dat deze jongens geen aandacht krijgen en de hele dag voor hun uitzitten te staren en de hele tijd op en neer zitten te bewegen omdat ze zich vervelen. Sommige beperkte kunnen niet eens zitten ze liggen de hele tijd in hun bed en kijken naar het plafond. De begeleiders doen alles wat ze kunnen om deze mensen aandacht en liefde te geven maar het zijn er zo weinig dat dat niet altijd mogelijk is en daarom zijn wij hier.
Sommige jongens waren naar de zomerkampen geweest en ze herkende ons toen we daar aankwamen. Ze renden naar je toe en knuffelde je ze waren zo blij om ons te zien en dat maakt jezelf ook heel erg blij. Wat wij vooral deze week met de boys gedaan hebben is ze naar een andere zaal brengen waar het rustiger is en waar ze kunnen spelen ook zijn we met een paar beperkten naar buiten gegaan. Dat vooral vonden ze geweldig ze wouden niet meer terug.
De volgende dag hadden we arabische les. Het is echt een hele moeilijke taal het is zo anders dan de Europese talen. De vrouw die de lessens geeft is heel grappig ze zegt de hele tijd swee swee (beetje bij beetje) en ze lacht om haar eigen grappen die meestal helemaal niet zo grappig zijn.
De dagindeling ziet er zo uit: ’s morgens arabische les en ’s middags (3 x per week) naar Deir el Salib en de andere middagen gaan we naar Antilias en Deir el Kamar dat zijn ook gehandicaptenhuizen en een keer per week ’s avonds gaan we naar een fitnesscentrum.
Zaterdagavond zijn we naar een PC- party geweest en het thema was: the first of your class, iedereen moest zich dus verkleeden als nerds. Wij zagen er echt heel grappig uit allemaal maar toen we aankwamen bij de party was niemand verkleed volgens het thema wij schamde ons kapot. Maar het werd toch nog een te gekke avond.
Morgen heb ik een arabische test, elke week hebben we een test om ons echt volledig te concentreren op het Arabisch. Heb alleen nog niks gedaan, just like in school starting the evening before :)
Deze week hebben we ons house and welcomes party en het thema is dead seleberties heeft iemand nog suggesties voor me?
Take care .. Yella bye!
Veel Liefs Caroline
ps: Je kan me ook volgen op de blog van onze groep de site is:
http://projectcaravan.blogspot.com/
-
03 Oktober 2011 - 15:18
Colette:
aaah, wat heb jij het ontzettend goed daar! wat heerlijk joh, om je verhalen te lezen! enjoy, en heel veel succes morgen met je test! misschien kun je trouwens als marilyn monroe naar het feest, leuk wit jurkje, haar opsteken, en zorgen dat je boven een rooster gaat staan ;)
heel veel plezier verder, God bless! -
03 Oktober 2011 - 17:29
Judith:
Oooh car wat klinkt het allemaal leuk... En intensief! Ik ben blij dat je het zo naar je zin hebt, schat!
Ik ga nog ff denken voor je outfit voor het feest.. Is leuk om helemaal over the top te gaan natuurlijk ;-)
Dikke kus! -
05 Oktober 2011 - 16:58
Tante Christine:
Lieve Caroline, wat een plezier om jouw verslagen te lezen. Wat maak je veel mee, lieverd en wat een andere wereld
Ik ben zo blij zo regelmatig iets van je te horen.
Liefs van tante Christine -
07 Oktober 2011 - 13:40
Mach, Mam, Irmie:
Habini,
We genieten zo intens van je heerlijke reisverslagen. Mama ligt hier de hele tijd in een deuk om jouw leuke manier van vertellen,. blijf nog maar een tijdje in Libanon, en als je in NL bent willen wij ook graag dat je een blog bijhoudt. ZO kan mama ook nog eens lezen wat wij doormaken, op een digitale manier, en zonder dat we daar urenlange 'familiebesprekingen' voor nodig hebben:) ( zoals vroeger, weetjenog) WE misss you all so much, maaar we zijn zo blij dat je het daar zo goed hebt. Hoe gaat het met de verbrande vingertjes ? Mach heeft het steeds leuker in Utrechtt, en heeft misschien binnenkort een superchille kamer in het centrum. wordt dit weekend bepaald. I let you know! Irmie is een beetje ziek, mama voelt zich ook niet top, dus het is een klein ziekenboegje. Davooos in spé. Tot skyps dear Car. Oh ja Car, BERLIO is in verwachting! Van een schatting babykoetje. leuk he. wij dachten dat het een stier was, zo blijft de realiteit je verrassen. Dikke kus schat, tot in Libanon. xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
